بررسی و مقایسه‌ی تأثیر دو روش دهان‌شویه (کلرهگزیدین و کلرهگزیدین توأم با آب‌اکسیژنه) بر فراوانی پلاک‌های دهانی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

پیش‌زمینه و هدف: مراقبت‌های دهان و دندان در بیماران تحت تهویه مکانیکی یکی از ملزومات عمل پرستاری است؛ مطالعه حاضر به‌منظور تعیین تأثیر دو روش دهان‌شویه کلرهگزیدین و کلرهگزیدین توأم با آب‌اکسیژنه بر فراوانی پلاک‌های دهانی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در سال 97-1396 انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سو کور با طرح موازی بر روی دو گروه از بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه است که طی آن تعداد 98 نفر از بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه به‌صورت تصادفی به دو گروه A و B تقسیم شدند. مداخله در گروه A شامل مراقبت‌های دهانی با محلول دهان‌شویه کلرهگزیدین 2/0 درصد و در گروه B استفاده از محلول دهان‌شویه کلرهگزیدین 2/0 درصد توأم با محلول پراکسید هیدروژن 5/1 درصد بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، مقیاس ارزیابی وضعیت دهانی بک، معیار پلاکی مخاطی بود. داده‌ها با استفاده نسخه 20 نرم‌افزار SPSS و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون‌های کای دو، تی مستقل و من ویتنی) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بین دو گروه دهان‌شویه با کلرهگزیدین و دهان‌شویه با کلرهگزیدین توأم با آب‌اکسیژنه ازلحاظ فروانی پلاک‌های دهانی، سلامت مخاط دهانی و درنهایت شاخص پلاکی- مخاطی تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده گردید (05/0>P). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های حاصل از مطالعه حاضر چنین نتیجه‌گیری می‌گردد که دهان‌شویه با کلرهگزیدین توأم با آب‌اکسیژنه می‌تواند در پیشگیری و یا کاهش فراوانی پلاک‌های دهانی در بیماران تحت تهویه مکانیکی تأثیر مثبتی داشته باشد.